Her Şeb Ruhun Gibi Bize Bir Vech İle Togar

Her şeb ruhun gibi bize bir vech ile togar
Bu şîveyi kamer de güneşden alur satar

Resm-i cefâ vü cevri niçe mahv ide sirişk
Sengîn-dilünde olmış o ke’n-nakşı fi’l-hacer

Geldün çü bâga rûy-ı ‘arak-rîz ile seher
Reng aldı lâle gül alınup jâle düşdi ter

Hattun irişeliden olupdur füzûn yaşum
Agıllanıcak ay ziyâde olur matar

Urdukça seng ‘Âşıka eyler du’â senâ
Taşlanmaz ol dıraht ki ol virmeye semer