Her sabah Şiiri - Halil Çalışkanlar

Şimdi boğazımı düğümleyen sözcükleri bir kenara bırakıp aça bilsem ellerimi gökyüzüne
Gecenin tüm karanlığına inat güneşi bula bilsem yüzün de
Sanki sonbahar mevsiminde bedenim dökülüyor yüzümden gülümsemelerim

Nereye adım atsa ayaklarım kime çevirse yüzüm yüzünü hep aynı yağmurları
Çağırıyor pencere kenarına umutsuzca gözlerim

Derdimi ne zaman söylesem, geçen bulutlara rüzgârlar sürüklüyor onları benden ırağa
Kime versem gönlümü kime söylesem sevdiğimi bırakıyorlar hep ellerimi

Koşmaya başlıyorum düşlerimde bilmediğim bir yöne doğru dağları aşıp başak tarlalarına varıyorum tam denize vardım derken ufacık bir su da boğuluyorum

Gece olunca ışıklar kararınca karanlığın içinde senden bir ses bekliyorum zaman o durmadan
Hareket halinde bense olduğum yer de durup güzel bir son bekliyorum

Sabah oluyor güneş sızıyor penceremden içeri elimi telefona uzatıp sesini duymak geçiyor aklımdan ama olmuyor işte sonra çekiliyor güneş bir den karanlık soğuk sessiz bir şekilde başlıyor
işte gün sen uzakta böyle doğuyor