Her ölüm erken Ölümdür/edip in anısına

Tam tatilden dönüyorduk. Henüz arabayı yüklemiştik. Sabah namazından sonra yola çıkacaktık. Telefonum çaldı. Ortanca dayımın oğlu Mehmet arıyordu.
--- Efendim Mehmet buyur
---- Nasılsın abla?
---- İyiyim sağol arabayı yükledik sabaha İstanbula dönüyoruz.
----- Hayırdır Mehmet bir şey mi diyecekktin
----- Şey abla. Edip abim kalp krizinden hayatını kaybetmiş. Mersine gidiyoruz babamla. İkindi vakti kalkacakmış cenazesi
------
------ Tamam Mehmet. Allah rahmet eylesin. Sağol. hayırlı yolculuk
Edip en büyük dayımın oğluydu birlikte büyüdük. Rahmetli dayım çok erken gitti. Edip yıllarca beş kızın abisiydi. Ailenin en kıymetlisi. Dedesinin ilk torunu. Sonra ikiz erkek kardeşleri oldu. Pabucu dama atıldı.
Benle yaşıttı. Arada bir annelerimiz yok 6 ay fark var diye kavga etsede biz Ediple iyi geçinirdik. Kardeş gibiydik. Allah rahmet eylesin. Önce şok olmuştum duyunca. Sonra anılar yavaş yavaş canlandı. Aslında Edip giderken Çocukluğumun yarısını alıp gitmişti bana hüzünü kalmıştı. Göz yaşlarım ağır ağır süzüldü yanaklarımdan. İçimde bir boşluk oluştu.
Biz Ediple, Peter ve Heidi gibiydik. Her yaz dedem bizi isterdi. Yaz tatilimiz dedemin çiftliğinde geçerdi. Edip Sivastan gelirdi. Ben Amasyadan. Dedemiz sert disiplinli bir adamdı. Bizimle pek muhattap olmazdı kuralcıydı. Evde iki gelin iki oğlan bir kaç ufak torun vardı. Biz getir götür işleri yapardık. Edip ince çekingen ürkekti. Ben biraz daha cüretkar kendinden emin tavırlar sergilerdim. Sabah kalkınca ilk işimiz dökülen elmaları toplamaktı. Bu işi pekte sevmezdik. Çünkü ağaçların dibinde pancar ekili olurdu. Sabahlarıda çiğ yağardı. Hep üstümüz başımız ıslanırdı. Kovaları boşaltırdık elma odasına sonra kahvaltıya geçerdik. Bir teyzemiz vardı hiç evlenmemiş. Biraz zihinsel özürlüydü. O da hergün o koskoca avluyu süpürür sular mantız yakar çayı hazırlardı. Gelinler süt sağar dayılar inek dana yemler tarlaya giderdi. Biz ne de olsa çocuktuk. Arada bir Cemile teyzeyi kızdırırdık. O da bize bir sürü kötü söz sayardı.
Sonra Ediple ben ekmek almaya çarşıya giderdik yada süt yoğurt taşırdık müşterilere.Elimizde ekmek fişleri ve torba olurdu. Çünkü en az on ekmek alırdık.Çarşı uzaktı. Havza biraz dağınık yerleşime sahiptı. bazen korkardık yollarda.
Bazende kuran okumaya giderdik. Hiç anlamazdık hoca elimize çubukla vururdu. Hepsi arapça elifba. Sonra altı türkçelisi çıktı. Bir haftada Kurana geçtim. Oh be ne kolaymış.
Bir gün cami bahçesinde oynuyordum Edip koşarak geldi. Burnun üstü terlemiş yüzü kıp kırmızı olmuştu.
--- Ne oldu diye yanına koştum. Rahmetl R harflerini söyleyemezdi
--- Peli şu çocuklar beni dövüyor. Dedi. Korkmuştu.
Elinden tuttum bir hışımla koşarak çocukların yanına gittim. Beni görünce hepsi toz oldu.Arkalarından bağırdım.
----- Bana bakın o benim dayımın oğlu gebertirim sizi valla. Diye bağırdım. Eee ben Suluovalıyım nede olsa.
Bir başka yaz dedem bize iki dana verdi bunları güdün dedi. Satıp size elbise defter kitap alırız. Dedi.Biri sarı biri esmerdi. Sarıyı ben aldım. Baktım Edip üzüldü.
---- Tamam tamam üzülme sarısı senin olsun. Sonra yularlarında tutup ırmağı geçip karşı tarlaya gittik tam üç ay danaları güttük hemde oradaki elma ağaçlarını bekledik. Sonra Eylüle doğru ne olduysa dedem bir şeye kızdı. bizi evelerimize gönderdi. Edip Sivasa gidince ailesine.
---- Dedem banada peliyede kızdı danalarımızı aldı bizi kovaladı.Demiş
Hayat akıp gitti ve Edip bir eylül günü hayata veda edip gitti hemde seksen altı yaşındaki annesinin kucağında son nefesini verdi. Mersinde yayla evinde ölmüş. Hep gözümün önünde çilli yüzü, ince sık sık terleyen burnu. ve kulağımda
----- Peli Peli diye beni yardıma çağrışı.
Rahat uyu kardeşim Çocukluğumun yarısını alıp gittin hemde çok erken gittin. Mekanın cennet olsun

Perihan Pehlivan 2.10.2021 İst