Her Neyse Ne Şiiri - Selim Bayrak

Her neyse ne
Gözyaşın pembe
Karanlığa kalan ruhun
Adı konmamış kudurukluğun
Her defasında tekrar
Hali kalmamış efkâr
Bakakalan günce
Yapayalnız ömrünü görünce
Aldırmaz oldu sevince
Sevince
Cennetin kıyısında dolaşan düşünce
Cehennemi anar oldu tüm gece
Anasını ağlattı umudun
Adı konmuş gururun
Sefaletini diz çöktürdü kendine
Kefaletini ödetmedi benliğine
Yine de göz kırptı güneş
Sen elinde ne kaldıysa üleş
Bedenine yeter belki somun
Ruhun aç kalan eş
Vicdanında cesedini kaldırmadığın
Bir sürü leş
Sırtlanlar sarsa en azından dört yanı
Cenazeler kalkardı beleş
Her neyse ne
Gözüne inen perde
Dağılır göğsünü gerince
Kalbini temiz tut
Bu kez farkına varırsın belki
Şans kapıya gelince
Aynada yüzünü görünce

26.06.2005 - İstanbul