Her Kadının Bir Kızı Olmalı Şiiri - Aşkı ...

O ân kalbimin sızısını ne dindirirdi bilmiyorum, belki oracıkta ölmek belki de ölene dek direnmek…
Korkaklığımdan direndim aslında, kim bilir ölmeyi beceremediğimden belki de!
Ve fakat sebebi her ne idiyse orada, nefes aldıkça acımaya devam ediyor hâlâ içimde bir yerlerim.
***
Ben ağladığını görsem bir çocuğun; büyük konuşmaksa büyük konuşmak olsun adı, hâşa huzurdan Tanrı’ya inat, öleceğimi bilsem başucunda beklerdim…
Ben yürürken herhangi bir yere, bir yerde ağlayan çocuk görsem; utanırdım ağlarken karşında!
Hiç tanımadığım/bilmediğim/ve bilmeyeceğim bir çocuk için, çocuk üzülüp ağlamasın diye, hem ölüp hem öldürebilirdim…
***
Parlak-mavi bir arabanın ölümden daha karanlık bir rengi olduğunu, yeni-lüks bir otomobilin ölüsünü taşıyan bir tabut olduğunu düşünmek ne kadar incittiyse beni/ne kadar kızdıysam Tanrı’ya ve ne kadar şükrettiysem/neresinden acıyorsa kalbim; işte oradan geçip aşacaktım içimdeki Cehennem’i…
İçimden bir şeyler kopup gittiğinde anladım; kopan her parça daha çok aydınlansın diyeydi aklım ve yüreğim!
***
"Her kadının bir kızı olmalı, kendi kızını sevmeyen kadın kendini kadından saymamalı." diyorum kendime/kızı olan kadınları gördükçe tiksiniyorum kendimden.
Sanırım tek güzelliğim; onlar ölmesin diye ölebilecek/onlar birlikte kalsın diye gibilecek kadar benim olan hürriyetim!
***
Ey Tanrı! Sen bu satırları okurken; ben yine ‘belki bir anne kızıyla yaşasın diye, onun yerine beni öldürürsün’ü beklemekteyim…
Ey Tanrı! Her gece uyurken ve uyanırken her sabah; ‘bir kız çocuğu annesine sarılabilsin’i dilemekteyim…
***
Hem unutmadan söyleyim, bi daha bu çocukları ağlatırsanız,hayallerini sökerseniz; alayınızın geçmişini sökerim!