Her İnsan Kendi Cehennemini Yaratır

Bana...

Adresi belirsiz bir sokak benim yaşamım
Bu sokakta kapı numaraları bulamazsın
Kendine dair ne varsa istediğin
Çöp bidonuna atılmış birer paçavra

Zillerimi çalma boşuna
Dairelerim boş yaşamaya

Bize...

Bu sokaktan çıkış yok
Bir kez girdin mi içine
Soğukluğu ile canın yanar

Ama korkma, alışırsın
Herşeye alışılır
Herkese alışılır

Çünkü kabullenmen gerekir bazı şeyleri
Canın yanmasın diye
Olmamışı oynarsın kendi pencerende

Gölgeler, bu sokakta yaşayamazlar
Aslın varsa, aslın girdiyse sokağa
Suretleri atarsın üzerinden

Karanlık, izbe bir sokakta
Güneşsiz geçen günlere yanarsın
Yanmak ta kurtarmaz ruhunu
O kemirgen canlılardan

Bu sokak
Sadece seni ve beni
Bizim gibileri alır içine
Süzer yaşamları ağında
Bir örümcek inceliğiyle işler avını

Bu sokak yaşar
Nefes alır, aşık olur, nefret eder
Ağına takılanlara göz yaşı döker

Adımların sıklaşır
Koruyucu meleğin Abdiel, bırakır seni
Bir isyanın merkezi olacaktır Tanrıya

Çıplak, çırılçıplaksındır
Burada yalana dolana paye verilmez
Doğru, dürüst...olabilir misin?
Kandırmadan kendini, kendin olmayı başarabilir misin?

Zor gelir, kendini sunmak zor gelir
Başka biri olmak varken yaşamda
Oynamak her şeyi

Kızarsın, öfkelenir
Kusarsın içinde ne varsa
Ama etlerine geçirilmiş kancalardan
Kurtulamazsın

Ruhunun ışığı söner
Cehennemdeyim dersin

Oysa unutursun
Her insan, kendi cehennemini yaratır.

(16.06.2003 / 11:35)