Her Gün,Her Gece Şiiri - Nesrin Olcay

Her gün akşama kadar seni özlüyorum,
Her gece senden bıkıyorum.
Her gün akşama kadar seni çok seviyorum,
Her gece senden nefret ediyorum.

Hiç bir erkek ku kadar sevilemez,
Aşkından ölüyorum.
Hiç bir erkekten böylesine nefret edilemez,
Gebertmek istiyorum.

Geceyle gündüz gibi,
Siyahla beyaz gibi
Aşkımla nefretim.
Zulmümle şefkatim.

Aklımdan geçenleri bilseydin,
Dehşetle titrerdin.
Köşende elinde kumanda uyuklarken...
Kendi horultuna uyanırken...

Nasıl böyle olunur?
Bu hallere gelinir?
Bitmez sanılan aşklar zamana yenilir.
O en çok sevilenden böyle nefret edilir?

Kalsan kalamazsın,gitsen gidemezsin.
Bakar durursun yüzüne,''nesini sevdim? ''diye.
O da sana bakar gülümsersin.
''Aslında hala seviyorum.Niye? ''

Biraz ilgi gösterse,biraz çabalasa,
Her gece kanepede horlamasa...
Kapıdan girerken ne hoş ve öpüşü candan.
Takımını çıkarıp pijamayı giyiyor ve oluyor bambaşka bir adam.l

Çelişkili duygular,sevgi ve nefret arasında gelgitler.
Saçlarını okşamak isterken,saçlarını yolmak istemeler.
Gülen ve seven kadınla,homurdanan somurtan kadın
Çarpıştılar ve ikisi de gittiler.Artık bu kadın; DEPRESİF KADIN.

Hayırlı olsun hayatım.
Basına bela aldın.