HER GÜN GÖNÜL YıKAR OLDUK

Ne hallere düştük yine,
Şerden şer e batar olduk.
İçimize sine sine,
Ele çamur atar olduk.

Şaşırmışız yönümüzü,
Görmüyoruz önümüzü,
Eğri tutup yolumuzu,
Doğrusundan sapar olduk.

Özler susuz sözler çorak,
Gönlümüzde iklim kurak
Köre ayna kele tarak,
Çarşı Pazar satar olduk.

Mala mülke doymayınca,
Üst üstüne koymayınca,
Teraziler oynayınca,
İşe hile katar olduk.

Dost görünür sövenimiz,
Riyakârdır övenimiz,
Sarsıldıkça güvenimiz,
Kötü zanna sapar olduk.

Sus demedik dilimize,
Kir tükürdük kirimize.
Her birimiz birimize,
Düşman gibi çatar olduk.

İhtirasla vurup vurup,
Parçalandık kutup kutup,
Hakk’a bile kafa tutup,
Şaşı gözle bakar olduk.

Şeytana rüşvet verdik,
Ortamı yersiz gerdik,
Sevgi saygı hürmet derdik,
Şimdi ciğer yakar olduk.

Yaralı sen doğru söyle,
Ne oldu ki bize böyle,
Sarhoş gibi bakma öyle,
Her gün gönül yıkar olduk.

25.09.2002…..Mustafa YARALI