Her gün biraz daha yakın
Kapanan gözlerin
Taşıdığı sarsılmaz inançlar.
Geçtiğim caddelerin
Renksiz kaldırım taşları kenarında
Biten bir garip çiçek
Yalnızlığım...
Belli belirsiz bir can taşıdığım;
Acıtan sözlerle kaldığımda,
Sağnak yağmurlarla ıslandığımda
Titrediğime tek şahit,
Umarsızca yokoluşuma seyirci
Dilsiz sokak lambaları.
Silik bir arzu 'yaşamak'
İçimde direnen.
Her gün biraz daha yakın
Özlenen düşlere
Can veren yorgun prens.
Kayıt Tarihi : 27.4.2005 11:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!