Her Gün Bir Hatıra Siliyorum

Her Gün Bir Hatıra Siliyorum

İnsanlar sabahı tebessümle karşılar.
Güneş doğar ve şehrin üstüne umut serilir.
Ben ise aynı güne karanlıkla başlarım.
Her gün bir hatıra siliyorum yüreğimden,
sessizce, kimsenin görmediği bir defteri
gözyaşıyla karalıyorum.

Deniz kıyıya sevinç taşır.
Dalgaların köpüğü çocuklara oyun olur.
Ben gözlerimin derinliğinde seni kırarım.
Gözbebeklerimde parçalanan sen
artık ne ışık getirirsin
ne de huzur bırakabilirsin içime.
Her gün bir hatıra siliyorum
ve sen o hatıraların en ağır taşısın.

Sonbahar dallardan yaprak döker.
Her sarı yaprak bir ayrılığın fısıltısıdır.
Ben de içimde yaprak gibi düşerim.
Her gün bir hatıra siliyorum
ama hiçbir iz kaybolmaz.
Her siliniş başka bir yarayı uyandırır.
Her yara beni yeniden kanatır.

Kalbimde gam taşırım.
Nefeslerimde sessizlik büyür.
Seni bir anı gibi değil
bir ihanet gibi kazırım içime.
Kelime kalem olmaz,
kalem fırça olmaz.
Her satır celladın bıçağına dönüşür.
Ben seni yazdıkça öldürürüm
ama her ölümün ardından
daha büyük bir acıyla geri dönersin.

Bir zamanlar cansuyumdun.
Ruhuma nefes, gözlerime bahar getirdin.
Şimdi cehennemime dönüştün.
Yanımda değilsin,
ama içimde zehirli bir suskunluk gibisin.
Adım atsam karşıma çıkarsın,
nefes alsam içime dolarsın.
Her gün bir hatıra siliyorum
ama sen her hatıranın gölgesinde
yeniden doğuyorsun.

Hatırlamak yaradır.
Unutmak da yaradır.
Ben ne seni unutarak özgür olurum
ne de seni hatırlayarak yaşlanırım.
Ben yalnızca her gün
aynı yarayı yeniden açarım.
Her gün bir hatıra siliyorum
çünkü sensizliğin yükü
her gün daha da ağırdır.

Bir mezar taşına benzeyen kalbimde
adını kazıdım.
Ne yağmur silebildi,
ne rüzgâr uçurabildi.
Her gün bir hatıra siliyorum
ama senin hatıran
ölüm kadar kalıcıdır.

Her gün bir hatıra siliyorum
ama silmek aslında unutmak değildir.
Silmek sadece başka bir çığlığa kapı açar.
Her gün bir hatıra siliyorum
ama yerine yenisi gelir.
Her siliniş yeni bir feryadı doğurur,
her feryat içimde
bambaşka bir yalnızlığa dönüşür.

Ve biliyorum.
Benim kaderim budur.
Benim yolum budur.
Her gün bir hatıra siliyorum
ama en son hatıranı sileceğim gün
kalem elimden düşecek.
Yüreğim susacak.
Gözlerim karanlığa kapanacak.
Ve ben bütün ihanetlerin küllerinde
adını son kez fısıldayacağım:

“Artık yoksun…
ve ben yokluğunla bile seni değil,
yalnızca kendimi taşıyacağım.”

Mehmet bildir