Her Gün Aşura Hep Kerbela

Çıkarıldı cennetten indi meydan-ı arza,
Yalvardı Rabbine,
Kabul edildi tevbesi Adem(as)’in
Her gün Aşura…
Kim bilir Kerbela!
Önde Musa(as) arkada kavmi,
Geçtiler kanatlanıp Kızıldeniz’i,
Gömüldü sulara Firavun oldu heba!
Bir tufan ki…
İndi gökler günlerce yere,
Çıktı selamete Nuh(as),
Nesli de gemisi de karaya!
Gece karanlık soğuk,
Koca okyanusta dalga.
Çıktı midesinden balığın ismi oldu Yunus(as),
Rabbi var kalmaz ki darda!
Her gün Aşura…
Kim bilir Kerbela!
Atıldı bir kuyuya derin mi derin
Uzadı bir el ona,
Çıktı Yusuf(as)’um saraya!
Gerdiler Onu çarmıha,
Öldü sandılar,
Bilmezler ki çıktı İsa(as) semaya!
Haklı bulup verdi hükmü,
Dinledi davacıyı dinlemeden davalıyı,
Mağfiret diledi kapandı secdeye…
Davut(as) anladı ki bunlar imtihandı!
Her gün aşura…
Kim bilir Kerbela
Bir ses yükselir doğar anneden,
İbrahim(as)’e İsmail(as)
Teslim olmuş o günden,
Etti kendini kurban Rabbine!
Kapandı gözler ağlar…
Yusuf(As)’u kuyularda Yakup(as),
Aldı haberin açtı o gün gözlerin,
Rahmeti Rahman!
Sardı kurtlar yaralar içinde,
İlişmesin kalbime…
Zikrinden olmayım dedi Allah’a,
Şafi ismi ile verdi şifa,
Sabır kahramanı Eyyüb(as)’una!
Her gün aşura…
Kim bilir Kerbela
Düştü atından Hüseyn’im,
Fatıma’nın göz nuru…
Nasıl bir vahşet kıydılar sana?
Yetiş ya Cibril(as)!
Haber ver Sultan-ı Enbiyaya..!
Her gün Aşura…
Kim bilir Kerbela!