Gecelerin sessizliğinde kaybolurken,
Ruhumun derinliklerine düşerken,
Her gece ben öldüm, bir kez daha.
Gökyüzünde yıldızlar parıldarken,
İçimdeki karanlık beni sararken,
Her gece ben öldüm, bir kez daha.
Yorgun bedenim yatağa uzandığında,
Zihnimdeki sıkıntılarla boğuşurken,
Her gece ben öldüm, bir kez daha.
Gözlerim kapandığında düşlerimden,
Karanlık dünyalara yolculuk ederken,
Her gece ben öldüm, bir kez daha.
Ama her sabah yeniden doğarım,
Yeni bir günle birlikte umutla uyanırım,
Gece ölümlerine rağmen hayata sarılırım.
Kayıt Tarihi : 9.6.2023 04:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mücahit Aras](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/09/her-gece-oldum-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!