Her akşam camının önünde duraksıyorum, elimde bir demet berceste beyaz gül, gözümde yaş, dilimde ismin, bekliyorum ışık sönse de eve gitsem.
Benden başka geçen olmasın bu Arnavut kaldırımından, kıskanmam ama geçmesinler işte, buradan bir tek sen geç, kokun sinsin kaldırım taşlarına, çiçekler bile utansın.
Hava bulut yaptı, çiçekler mutlu, kaldırım ıslak, ağaçlar hüzünlü, gece yıldızlı, ben sensiz.
Kayıt Tarihi : 22.7.2018 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!