Her Dönemde Aşk
İlk çağın taş devrinde, mağara duvarları arasında yankılanan adımlar vardı.
Ateşin ışığında titreyen eller, av sırasında paylaşılan dokunuşlar…
Bir taş çizgisi, bir figür, sessiz bir “seni seçtim” fısıltısıydı.
Geceleri gökyüzüne bakarken eller birbirine karışır, yıldızlar kadar uzak ama aynı zamanda yakın olurdu.
Her dokunuş hayatta kalmanın ortağıydı, aşkın ilk biçimi bu sadelikte gizliydi.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta