Her damlası birer pırlanta taştı
Gözlerinden yuvarlanıp akan
İkimiz de aynı sokağın çocuklarıydık
İki katlı, balkonu çiçekli evin kızıydın.
Sokağın hemen baş ucunda.
Benim ki ise diğer başında.
Sık, sık karşılaşırdık. Geçerken
Yanımdan sadece başın öne eğik
Gülümserdin her defasında.
Sanırdım ki güller biterdi yüzünde.
Hiç konuşmasak ta. arkanda,
Tutku ve umut bırakırdın,
Benden yana, sana olan umutlarıma.
Dedik ya serde delikanlılık vardı
Yazmazdı kitabımızda
Bakamazdık bizim sokağın kızına.
Yakıştı mı sana yarı yolda bırakıp gitmek.
Memnun musun yeni yerinden?
İki metrekarelik çiçeklerle dolu bahçen,
O bahçenin sonsuza kadar bekçisi ben.
Neden, neden, neden, neden
Bakkal amcanın kızı Seval’e___
Her damlası birer pırlanta taştı,
Gözlerinden yuvarlanıp akan.
12-11-2009-Perşembe
Tuğrul Ahmet Pekel
Kayıt Tarihi : 13.11.2009 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!