Senin omuzlarında
mevsimler değişti sessizce,
yağmurlar geçti,
güneşler battı,
ve rüzgâr bazen soğuk esti yorgun yüzüne.
Adımların bazen ağır,
bazen yarım kalmış şarkılar gibi…
Ama ben,
her tökezleyişinde
toprağı düzelteceğim ayaklarının önünde.
Gözlerindeki yorgunluğa
ellerimle perde çekeceğim,
uykularını,
sakin nehirlerin kıyısına taşırken.
Sen,
düşlerinin ağırlığını taşırken,
ben hep sessizce bekleyeceğim arkanda.
bil istedim,
Bil ki hangi fırtına savurursa savursun,
dönüp arkana baktığında
Hemen yanı başında
Hep orada olacağım.
Ve elbet
bir gün,
yolun sonunda,
yorgunluğumu çıkarıp bırakacağım kapının önüne…
benim adım
Her daim senin huzurun olacak.
Kayıt Tarihi : 1.11.2025 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!