Her Anımın Adı:sen Şiiri - Büşra Nisa Kaya

Öyle içten, öyle samimi sarmadı kimse.
Tesadüf eseri tanışmıştık belki de.
Önemsiz bir andı, zamanın tozlu bulutları içinde.
Ne müthiş bir anmış meğer, akıp giden
Tenimden tenine aktı sanki o gün.
Dön gel, üstündeki yükleri at, sev yine beni;
Çığlıklar geçsin içimizden.

Gözlerimden kayan yıldızların adısın,
Adını koyamadığım kavuşamayışlarım.
Aniden gelen karanlığın içinde parlayan tek ışığım.

Büyüdü yağmurlar, fırtınalar içimizde.
Bak, buradayım; unutmak için tutunuyorum uçurumlarına.
Kırgın, yorgun, bir o kadar hasretim sana.
Ağlarsın, belli olmaz bu havalarda.
Bilirim, sessiz ağlarsın sen,
İndirmeden duvarlarını.
Kırgın, yorgun, biraz da çocuksun hâlâ.

Birden gelir kalbine kış ayları.
Üşür ellerin belki de.
Belli olmaz, belki de özlersin beni ansızın.
Olmayışlarıma öfkelenirsin yine;
Sevmesen de özlersin çoğu zaman.

Keskin soğuklar sardı sabahlarımızı.
Tütünüm, parmaklarımda yoruldu.
Zaman, çarklarında ezdi bizleri,
Küçük insanların küçük adımları gibi.
Biriktirdim sana biraz biraz beni.

Kinim, akıp giden zamanla artan sessizliğimize,
Kopuşa hazırlık yapıyor olma düşüncemize.
Biz çabaladıkça unutmaya,
Kendini hatırlatan sesine, gülüşüne, bakışına.

Dünya dönüyor başımla birlikte,
Midemi bulandırır düşünceler karmaşası.
Yazmak seni, ağır gelir omuzlarıma.
Bellidir benim özleyişlerim; öyle ansızın değil, her anımın adıdır özlemek.
Öfkem saman alevi gibi sana;
Bir bakışın söndürür beni.
Sevişim her daimdi benim, özlemek her anımın adıydı.