Her acı geçer Şiiri - Luna Mira

Öyle anlar geliyor ki…
Düşüncelerim bile kendi kendine pes etmek istiyor.
Sanki içimdeki her şey, kendi içimde boğuluyor.
Üzülüyorum, ama gözümden yaş akmıyor.
Acaba üzülmek sadece ağlamak mı?
Yoksa sessizce, içten içe parçalanmak mı?

Gitmek istiyorum… herkesten, her şeyden.
Ama en çok da kendimi ait hissetmediğim bu yerden.
Ait değilim sanki.
Ne bir yuvam var ne de içimi saran bir ses.
Gülüyorum, eğleniyor gibi yapıyorum.
Etrafıma neşe saçıyorum…
Ama içimdeki savaşları kimse görmüyor.
Ve ben artık kimseye anlatmak istemiyorum.
Çünkü anlatmaktan, açıklamaktan, uğruna savaştığım şeyler için bile çırpınmaktan yorgunum.

“Gamsız” diyorlar…
Oysa ben her gece içimde neler olduğunu anlatamadığım için susuyorum.
Eskiden çok kırılırdım.
Şimdi sadece uzaklaşıyorum.
Aramayanı aramıyorum. Yazmayanı sormuyorum.
Bana “vefasız” diyenler,
acaba kalbimi kaç kere yere düşürdüklerini hiç hatırlıyor mu?

Ben o kalbi, her seferinde yerden kendim aldım.
Ve anlatmadım. Çünkü anlamadılar.
Benim kalbim fazla temizdi, fazla naifti.
Ve insanlar… anlamak yerine yargılamayı seçti.

Bir gün çok aşık oldum.
Nasıl olduğunu bile anlamadan birini evim yaptım, yuvam yaptım.
O gittikten sonra...
Ne evim kaldı, ne yuvam, ne de hayatta bir gayem.
Çok zor oldu.
Ama sonra bir durup sordum kendime:
"Ben bu yolu, değmeyecek biri için mi yürüdüm?"
Ve sonra bir şey oldu:
Kendime döndüm.
"Senden başka kimsen yok" dedim.
Ve evet, ben kendimi kendim toparladım.

Bazen sessizce ağladım.
Bazen içimdeki acıyı kahkahaya sardım.
Bazen yürüdüm saatlerce, nereye gittiğimi bilmeden.
Ama sonunda kendimi buldum.
Bir başkasında değil…
Kendimde.

Ve şimdi anlıyorum:
İyi de yapsan, kötü de… insanlar konuşacak.
Önemli olan, içindeki ışığı kaybetmemek.
Çünkü o ışık sönerse, yönünü kaybedersin.
Ve ben o ışığı yeniden yaktım.

Her acı geçer.
Her fırtına diner.
Her yara bir gün kabuk bağlar.

Ve evet…
Birileri sorsa “Nasılsın?” diye,
belki saatlerce ağlardım.
Ama artık ağlamasam da,
kendime sormayı öğrendim.
Ve cevap verdim:
"Yorgunum… ama hâlâ buradayım."

Bana kimse sormadı…
Ama ben artık kendime yetiyorum.