Hepinizden Davacıyım İnsanlar

Hepinizden davacıyım insanlar
Menekşe dallarında kalmış umutlarınız
Gözleriniz arzuların cennetinde
Hala yabani güller açar yürek bahçelerinizde
Hala karanlık düşüncelerinizde bahar yaşanmakta
Hepinizden davacıyım insanlar

Dilinizden davacıyım insanlar
Yalanlara, ahlaksızlığa kucak açan dilinizden
Tanrı’ya inkâr’a cüret eden
Bugün göklere çıkardığını yarın yerlere seren
Susan, ama sustukça haykıran dilinizden
Dilinizden davacıyım insanlar

Sevgilerinizden davacıyım insanlar
Nihayetsiz sevdalara, basit haykırışlara adadınız sevginizi
Doğmamış torunlarınız sizlere nalet etti
Yalan sevgilerinizle nefretliğe değer verdiniz
Sevgileriniz yalanlara, yanlışlara secde etti
Sevgilerinizden davacıyım insanlar.

Ellerinizden davacıyım insanlar;
Kimi zaman rezalete madalya astı elleriniz
Kimileri fazilete kelepçeyi layık gördü
Gün oldu ellerimi dostça sıktı elleriniz
Zaman günleri kovaladı, sırtımdan bıçakladı beni elleriniz
Ellerinizden davacıyım insanlar

Gözlerinizden davacıyım insanlar
Gözleriniz ki, nefretle baktı gözlerime
Çirkinliğe boyun eğdi, güzelliğe bir kere değmedi gözleriniz
Bir nefret yanında, bin ışık vardı, yol gösteren sizlere
Siz yalnız nefreti gördünüz, nefretle bakan gözlerinizle
Gözlerinizden davacıyım insanlar

Davacıyım insanlar, kara kitaplarınızdan davacıyım
Neler yazmadınız ki kara kitaplarınıza
Onlar sizin anayasanız oldu
Nefretler haykırdı, siz döktürdünüz
Kin uğruna ölümlere bile koştunuz
Uzun sözün kısası hepinizden davacıyım insanlar

Yunus Emre Atmaca