Hepimizin İnceldiği Yer Şiiri - Osman Olmuş

HEPİMİZİN İNCELDİĞİ YER

—diyelim ki vaktiniz vardı ve o ince şeyleri anladınız
ya sonra! .. n’oldu peki? kaçınızın hayatı değişti
kaçınız bu hayatı değiştirdi? bu bir akıl kaşıntısı!
ya da aklınızda birkaç kurbağanın ardarda sıçraması!
aklınızı sıçratması: hepinizi okşayan koskoca bir yalan bu!
yazarın inceldiği yerden okurun bu kadar kalınlaştırılması!
hıh! sadece ve sadece kurbağaların vebali! öyle mi?
ah! o vakitlerinizi boşa harcamayın! kalabalığa karışın
nasılsa kalabalık karıştığınız yerden inceltir sizi—

hiç kimseyle geçinemedim.geçinmedim
geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı ben
en baştan! küçücük şeylere taktım hep
takıldım! takıldığım yerlerde kaldım.ufaldım
unufak! parçalandım.kendime: bir başkası
bir başkasınaysa yüzüme astığım bir çerçeveydim
ya hep bir şey eksik kaldı ya da herşey kontras!
ne o içimdeki küçük “ben”leri büyütebildim
ne de o malum çerçeveyi doldurabildim
geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı ben
arkadaşlıklardan dostluklardan muaf tutuldum
mahrum kaldım.bir başkasına: hep o çerçeve!
arkasına saklandığım yüzümle kaldım: başbaşa!
unutma! yüzümü çoktan değiştim birkaç harfe
sırf bu yüzden yüzüm artık bütün dillerde bir alfabe
ya da hiç bir dilde anlaşılmaz o geçimsiz ifade
geçer bir gün! geçsin! ben orda olmayacağım
geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı zaten
eğer geçinirsem vazgeçerim o küçük “ben”lerden
bütün bir hayattan! elime geçen boş bir çerçeve
asılıp kalır boynuma: bütün o yüzlerin vebaliyle
taşıyamam o zaman kendimi.yük olurum dillere
söze ve yazıya: yük olduğunu bildiğinde insan
yüklenip gitmeli en önce kendini: buralardan
bir başkasına: yine bir başkası olursun.zordur!
bilirsin.yakışmadım hiç dümdüz bir hayata
yakışmam! yakışmadı hiç giydiğim bir elbise,
bir ayakkabı.yakışmadı dilime hiç bir sözcük,
hiç bir harf.dökülmedikçe yazıya: hep muaf!
tutulduğum arkadaşlıklardan unufak kaldım
hiç kimseyle geçinemedim.geçinmedim!

geçimsizlik üzerine kurdum bu hayatı ben! ..

inceldiği yerden kopsun’99
Osman OLMUŞ