Yetmez., hepimiz aynı dinden., aynı dilden., aynı renkteniz demek...
Yetmez …
Vurulmuş bir güvercinden yere düşmüş bir tek tüy bile görsek .,
Dünyanın bütün dilleri ve yüreklerinde
HEPİMİZ GÜVERCİNİZ
Diyebilmek gerek . . .
. . .
Sonra küçük çocuk annesinin elinden kurtulup., henüz koşmaya
alışık olmayan adımlarla parkın ortasında toplanan güvercinlere
doğru sevinç değil sevgi çığlıkları atarak koşmaya başladı …
İnanır mısınız bir tek güvercin bile korkup kaçmadı …
. ,
Gözlerimi çocuktan ve güvercinlerden ayırıp., dizlerimin üstünde
açık duran -uzak yarınlara ait- gazeteyi okumaya devam ettim…
Farkında olmadan gülümsüyor muydum ne…?
.
Kayıt Tarihi : 21.4.2022 12:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!