Yazık ki topluma tâbi yaşıyoruz..
Uzağız gönlümüz kadar yakınsak da;
Yırtınsak da bu özlemle
Kurduğumuz hayâller yahut,
Şehrin hayaletleri gibi uçuşmaktayız yalnız.
Yapayalnızız, yalnızlığımızla tanınıyoruz,
Düşünmeden taşınıyoruz!
Belki hiç tanışmıyor fakat!
Seviyoruz yalnız; Seviliyoruz...
Kayıt Tarihi : 2.9.2008 21:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dört bir yana savrulmuş sevdiğim insanlar ile son derece pahalı telefon görüşmeleriyle hasret gidermeye çalışırken... ne kadar savrulmuş... toplumsal yaşamın ve iş yaşamımızın bizleri alıp nerelere götürdüğünü ve böyle giderse yalnızlıklarımızın boyutunun ne kadar daha artabileceğini düşünerek yazdım...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!