Hep Sonradan Şiiri - Eyüp Doğru

Ne zormuş sensiz yaşamak
İçimde deli kavga.
Yüreğim harda.
hüzünlerle,
demlenip duruyor akşamlar.
Her zerremi köhne bir karanlık kaplıyor.
Bir figan dolar ciğerlerime,
Arşı inletir.
Beni kimseler duymaz.
Bu hüzün bu ayrılık içimi yakıyor.
Yokluğunun nezaretinde
Kalınca bir başıma,
Hep sonradan geliyor,
Aklım başıma.

Gecenin tenha karanlığı,
Kulağıma şöyle fısıldıyor.
Bir kere vuruldun
Oysa bin kere öldün yoluna.
Ürperir her zerrem,
Rahat bırakmaz düşünceler.
Acılar vardır birde çaresizlik.
Senden bana,
Yalnızca sahipsiz şiirler kaldı.
Kopardın yüreğimi.
Attın kör kuyuya.
Ne zaman başladıysa öyküm.
Hep sonradan gelir aklım başıma.

Bu gidiş yüreğime bıraktığın kâr mı,
Yoksa açtığın yaraya,
Sürdüğün efkâr mı.
Ruhum huzursuz.
Kalbime battıkça hasretinin dikeni,
Kaç şafağı vurdum alnından.
Kaç uykuyu kurban ettim sensizliğe.
Düşlerimden vuruldum.
Yıkıldım.
Ama şunu iyi anladım,
Hep sonradan gelir,
Aklım başıma.