Yaklaştım sandıklarımla kandıklarıma.
Bakışları hep bir soğuktu zaten başta.
Sonra zavını alınca çektim elimi kolumu,
Sevdiklerime oldu bu sefer sonuçları da.
Gün geldi sevdim yine, affettim geçtim.
Bir kere olsa bile, bi daha olmaz dedim.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta