Hep SENSİN...

“ Mutluluk,varılacak bir istasyon değildir;
hayatboyu yapılacak bir yolculuk şeklidir..”
MONTESQİEU

(Yolum da,yolculuğum da,istasyonum da hep sensin..)

İnsanların herbirisi,elbet bişekilde yaşar,
Yaşam süreleri belki,mutlulukla dolar-taşar..
Tevekkül ederse,insan kendini mutlu zanneder,
Karamsar gönüllerdeyse,yerleşir bin çeşit keder..
Son bikez görsem düşümde…Mutlu olurdum elbette,
Nurlu hayali gözümde,buluşmasak ta Cennette…
Sanki bir günah işlemiş gibi cezalandırıldık! …
O biryana,ben biryana..İstemeden ayırıldık! …
Birbirini seven iki genci gurbete saldılar,
Sonunda da,yarım asır süren hasrete attılar! ..
Fırtınanın savurduğu kurumuş yapraklar gibi..
Tıpkı leyleğin yuvadan attığı yavru misali.
BİZE SORAN OLMAMIŞTI.! Böyle karar verilmişti..! .
Nolduğunu anlamadan,biletimiz kesilmişti..
KÂLBİMİZİN YANDIĞINI aileler bilemedi! ..
Kulak verip,biraz olsun,,kimse bizi dinlemedi..
Onca sözü,yeminleri…Biz boşuna mı yapmıştık..?
AŞKIMIZI bırakıp ta,keyif için mi kaçmıştık..? !
Hep kendimi suçlayarak,gözyaşı döküp-yaşadım..
Yüreğimde,bu kaçışın pişmanlığını taşıdım! …
Nasıl biter bu acılar.! ? Gözyaşım nasıl dinecek.! ?
Bedenim karatoprağa girdiğinde mi bitecek.? ?
İşte benim hayat yolum…Ulaşmadı mutlu sona..
Birgün,ENSON İSTASYONDA kavuşurum belki O’na..

-ERDEK-09.04.2006