Ve hep aynı ses, yatakta işkence,
Yorgan örtmeyle, atmayla bitmiyor ki! gece,
Seni duyan var mı! ? , kızın oğlun nerede! ?
Duymak istemeyenler, duygusuzlar var bence! .
Sesin duvarlara çarpıp, yine sana geri geliyor,
Öğleyse bu eziyet kendi kendine geçiyor.
Sen çekiyorsun çilenin en büyük payını,
Bize sadece üzülmek yalanı.
Seni gördükçe hayat boş geliyor,
Çalışa,çalışa bu hallere mi? düşülüyor.
Her şey gençlikte güzel,gençlik insanı kurtarıyor.
Yaşlılık sıcak yatağı buz gibi kesiyor.
Çaresizliğin, kimsesizliğin,
Bir bebekten farkın yok ki! bizden ilgi istediğin,
İçimde nefretle, hep öfke bilediğim.
Senin evlat! ! diye dünyaya getirdiğin.
Şimdi kimse yok, yalnız sen ve ben,
Senin ağlamalarınla bende ki umut eriyen,
Ne ölümler diledim! böylesini hiç görmedim,
Böyle yaşamayı da ölmeyi de istemedim.
Yazacak çok şey var, ızdırabının namına.
Kelimeler yetmez ki! , gelip görseler seni burada,
Böyle eziyet çekipte cehenneme konurum sanma!
Şimdi buradasın, yarın cennet ortamında.
Ya Rab! Herşey bir sınav,
Sen bizi affetki başaramıyoruz! ,
Namaz kılmayla herşey bitti sanıyoruz! ,
Bir yatağa mıhlanıp kalınca şaşırıyoruz! .
28.05.2002 Yazan: GölgeŞairi
.......Bazen ölüm bile zor.......
Vildan AltunbaşKayıt Tarihi : 7.6.2006 08:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler güzel şiire.başarılarınızın devamını dilerim.
Sevgi ve saygılarımla.
Her şey gönlünüzce olsun.
Dr. İrfan Yılmaz.
TÜM YORUMLAR (3)