Hep’likten Çık Ey Nefsim Şiiri - Ali Oskan

Hiç olmak hep olmaktır, hep olmak nedir acep?
Hep’likten çıkamamak firavunluğa sebep.

Ey nefsim! Gittin kaç kez hiçlik ülkelerine,
Hiç’ler kral yaptılar seni kendilerine.

Giydin marifet tacı, çıktın heplik tahtına,
Yıllarca ne karalar çöktürdü bak bahtına.

Nice pişmaniyetler, nice vicdan azabı,
Zevkten sonra gelen bu, bir cehennem azabı.

Kendini ilah sandın: “Her şeyi yaparım ben”.
Şimdi öğrendin artık bir şey yapamazsın sen.

Gel ey sevgili nefsim uy bu kulun aklına,
Çok Sevgili Rabbimden emanetsin kuluna,

Aciz seni seviyor sırf bu açıdan inan,
Senin o hallerine acıdı pek çok zaman.

İn o heplik tahtından gir mezar toprağına,
Allah aşkıyla diril var Rabbinin yanına

Bak o zaman orada ne haller göreceksin,
Hem de kulaklarınla ne kaller yiyeceksin,

Muhabbet zirvesinde gıdan aşk olacaktır,
Ciğerin hava değil aşkı soluyacaktır,

Sonsuzluk gülşeninden güller derleyeceksin,
Güller rayihasıyla sarhoş gezineceksin.

Orada süreceksin ifadesiz keyifler,
Yaşayacaksın her an tarifsiz nice haller.

Bu bir lütuftur sana, Lütuf-u İlahiye,
En safi sevinç budur Lezzet-i Ruhaniye...

(24. Temmuz. 2004 - İzmir)