Hep Hasret Çıkar Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

El ele mutluyduk ayrılık neden
Tez bitti bu düş vay kahve gözlüm
Yıllara yorgunum gelemem her dem
Sen gelsen diyorum tez kahve gözlüm

Gönül sebilinden sevgi içmişim
Yol alır kervanın taşınır göçün
Dilin silahından sıktığın kurşun
Bir türlü ölmedim ah kahve gözlüm

Hangi can dayanır benden gidersen
Ruhum ezilir bu kötü derse
Felek her gün bin umut verse
Akıldan olurum bil kahve gözlüm

Kalbimdeki yerin cennet otağın
Her derde devadır iki dudağın
İpekten yumuşak gönül yatağım
Ellere taştır bil kahve gözlüm

Dile ey sevdiğim benden canımı
Hicrana dönmeden bu aşkın sonu
Sensiz neylerim bu günden dünü
Sevdanı hatmetmişim bil kahve gözlüm

Hasretinle doluyum yüzüm gülmedi
Senden ayrı çile küpüm dolmadı
Bu ayrılık başta akıl koymadı
Deliler mahsenine kat kahve gözlüm

Yürekte yakılır senden sonra ağıtlar
Kalem sevdan yazdıkça ağlak olur kağıtlar
Kahrımdan gazele döner derdiğim güller
Hazan yellerine sal kahve gözlüm

Sinemde azmış derdinden veremim
Hasret yatağında yaralıdır her yerim
Çektikçe vuslata mutluluk kuramın
Hep hasret çıkar gör kahve gözlüm

25/11/2014