çocukluğumu hatırlıyorum şimdi
siyah yırtık bir ayakkabı
üstümde yamalı bir kazak ve üç beden büyük
nasıl büyükmüş omuzlarımda ki yük
kimseler duymamış çığlıklarımı
yalnız yaşamışım hayal kırıklıklarımı
ardından bir gençlik yoksulluk içinde
büyüdükçe dert büyütmüş içinde
bir köşe başında bin bir hayalle beklemek
yarın daha iyi olacak bugünden diye
hiç gelmeyen o yarın....
ben şimdi büyüdüm o garip çocukluk o fakir gençlik yok
şimdi elbisem var gelirim var karnım tok
ama hep eskiyi arıyorum
eskiyi özlüyorum
bana sıkıntı getiren çocukluğum değilmiş
gençliğim hiç değil
ben gençliğimi özlüyorum...
Kayıt Tarihi : 3.11.2021 14:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vatan Altuntaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/11/03/hep-eskiyi-ariyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!