Hep bir şeylere geç kalmışımdır

uzunca bir zamandır hasbıhal içindeyim
dertler sanıldığından daha uzun
son derece şeffaf bir muhasebe bu
işin içinde inançlarım,duygularım ,yaşadıklarım var
koskoca yarım asra sığmış

her bir saniyesini kaydetmek istiyorum
geçmişten kalan buhranları zihnimdeki sesleri
yaşadığım ruhsal yaralardan kalma
içimdeki derin ayak izleri
derin hatıralar taşırlar
ruhumun mahzenlerine doğru inen
iliklerime kadar benimsediğim

zihnimin arka köşelerinde bir gürültü
olabildiğince bir patırtı
içe doğru yankılanan bir nevi gök gürültüsü
eritici parlaklıkla yutucu karanlık arasında
ayrı ayrı perdelerden

hep bir şeylere geç kalmışımdır
unutkanlığımı severim en çok
apansız paniklere dönüşme heyecanımı
ruhumdaki izlerin yıl dönümlerini yaşatırlar
geceler ve gündüzlerin geriye bıraktıklarından
hayatlar ve ölümlerden

eski buhranlarımı bir madalya gibi taşırım
onlar hayatı nasıl geçirdiğimi anlatırlar
hemen hiç hatırlamak bile istemediğim
kalp kırıklıklarından kalma

geceleri uyumayı sevmem
güne bakan çiçekleri gibi içimde büyür bir şeyler
ben bıraksam bile onlar beni bırakmaz
ellerimi tutmuş tinsel bir yakarışlarla yalvarırlar

karmaşık düşlerin paslı karanlığı kalmış sadece bende
aklımın ucunda ruhumda salınır durmadan
gecelerin nemi ,göz yaşları yetmez saatlere
her fecrin çıkmasına ramak kala
başka bir ışıkla ,başka bir aydınlıkla
hep çok sevdiğim birini hatırlarım
üstümü örten ellerinin sıcaklığını

bir nevi arınmaktan söz ediyorum
ta derinlerden gelen bilinmeyen tabakalardan
şahsiyetimin bütün girinti ve çıkıntılarından
belki de artık kapıyı açıp güneşi içeri alma zamanı geldi
sabah ezanını
koşuşturan yolcuların ,martıların ve gemilerin seslerini
hayatı , tüm şehri bütünüyle

redfer