Hep Bir Keman Sesidir

On birinde gördüğüm on üçünde sorduğum
On dokuzunda vardığım, yirmisinde sardığım
İlk yaz yağmurlarında ıslandığım
Sağa sola salladıkça dalgaları denizin
Bir vapurun dumanında başlarken akşam
Ve boğazın yakamozlarında artık
Bir siluetken martılar,
Omzundan tutup kollarında sarıldığım
Nerde şimdi? Yârim ellerinde kalayım…

Uyan artık bahar ayımız geldi
Tohumlar toprağa ağaçlar yaprağa kavuştu
Bir çırpınışla yürekler uyandı
Aşk suyuyla yıkandı gönüller
Tek vücut oldu artık bu ruhlar
Sen yine yoksun günler ay oldu
Yüreklerimiz hüzün doldu…

Seslerimiz yankılansın türkü söyler gibi
Kavuşmak hayal olmasın rüyalar gibi
Gözlerimiz birleşirken gözlerimizde
Hayaller gerçek oldu iki deli ışıklar gibi
Dön gel artık kavuşmak mecbur oldu.

Dalgaların kıyıya vuran köpüğü
Yayvan yayvan kıvrım kıvrım
Kabardıkça kabarıyor kumsalda
Birden kayboluveriyor
Kum taneciklerinin arasında
Sonra tekrarlıyor ahengiyle
Hışırtısıyla çınlatıyor kulakları
Alıp götürüyor beni gonca gülüme

Bitmeyen ihtirasıyla mavinin döndüğü
Turkuaza,
Birden yumuşayıveriyor gönüller
Sırt sırta birbirini kovalayan dalgalar arasında
Hep bir keman sesidir insana benzer
Tok sesinde söyler durur Sevda Şarkısını…