Hep Bir Duâ´m Şiiri - Sevinç Kavuk

Saf bir gün geçirdim dün…
Kadın, çoçuk, doğayı bedelsiz sevdiğimi
Derken…sıraladığımı farkında olmadan…
Erkeklere sevgimde ayırım vardı sanki…
Taa çocukluğumdan…ürperdim bir tuhaf…
Atatürkü seviyordum erkek olarak, saflık işte
Öğretmenlerimdi hem sevdiklerim yine
Büyükbabam pekişmişti, babam ve
Sonra…çoğaldı…çoğaldı…çoğaldı …
Çığ oldu adetâ…bir gerçeğine sevindim…

Bu hep bir duâ´m değil miydi?
Bir çocuksu heyecan…
Türkiyemin canlılığı…hissettiğim…

Türkiyemle sevişiyordum!
Dünün başkalığı tazeleşti yüreğimde
Bir daha canlıca sevgimi hissettim…

Türkiyem! Sevgi kaynağım!
Aşk pınarı, berrak su yeryüzünde
Buluşan kuşak sanki mavisi gökte
Karanlıklarda yıldız, hep aydınlığıyla
Ay'ın hilal şeklini alışı bir teşekkür gibi
Güneşiyle, soğuk yüreklerin de ısındığı
En güzel yeşiliyle umut filizi toprağı
Barış kuşlarının uçuştuğu havası
Daha canlıca hissettim sevgi sessizliğini …

Tatlı bir tebessümle göz ve dudaklarımda
Sisli bir gün dolaştığımı ışığında
İçtenlikli yaşadım duamı soluğumda
Türkiyem! Yaşam kaynağım!
Bugüne taşınan eşsiz mutluluğum olduğunu…

Mart 2006