Hep Benimle Kal Şiiri - Zehra Nuran Akkuş

Sen yorgun dönerken eve
Kimi zaman buruk bir hoşgeldinle açardım kapıyı
Bakardın şöyle bir yüzüme
Anlardın
Gene hangi anıların peşinde koşmaktasın serserice
Muzip bir gülümseme ,tatlı bir buse
Getirirdi beni kendime

Severdin akşam sofralarımızı
Sonrasında uzanırdın keyifle
Ben toplarken etrafı ansızın gelip sarılırdın sıcacık
Sade bir şaka inceliğinde güldürürdün bu melankoliği
Kulağımda tatlı bir fısıltı
Hep bende kal sakla yüreğimi kuş yuvasında güvende

Sen ne güzel bir aşk,vefasın
Sen başka yaşanmışlık ruhuma huzursun
Bir kaç gündür yoksun ya
Açım sofralarda,bir garibim akşamlarda
Okuduğun kitabın sayfasına dokunmadım
Toplamadım dağınıklığını
İçim bir mahzun,gözlerim ağlamaklı
Elimde resimlerle bakıştık

Velhasıl
Bildim ki
Özlemek kimi zaman geç kalan bir buluşma
Yalnızlıktan öte
Açığa çıkan bu yürek ağrısı sevdam idi
Tüm renkleriyle tuvalde yarım kalan bir resmin tamamı