Hep Aynı Sorular Şiiri - Celal Bahar

Aklımda hep aynı sorular.
Yüreğim başıma gelenlerden,
Sadece beni suçlar.
Ey sevgili,
En sevgili,
Tek sevgili...
Hiç mi beni sevemezsin.
Aldığın kalbe karşılık,
Gönlünü bana veremezsin?
Bu kadar mı imkansız,
Yüzüme bir kez gülmen.
Mümkünsüz mü yani,
Yalandan da olsa sevdim demen.
Bak içimde ne fırtınalar kopmakta,
Her bir parçam beni bırakıp,
Sana doğru koşmakta.
İçimdeki sen,
Yıllar var ki benimle savaşmakta.
Can sevgili,
Yar sevgili,
Gel artık beni sar sevgili.
İster toprak ol ister kefen.
Zor değil ki dileğim senden.
Görmez misin viran oldum,
Harap oldum,
Bitap düştüm.
Gayrı buna bir son veremez misin?
Bir kaç saniye olsa bile,
Yolun düşüp bana gelemez misin?
Söyle sevgili,
Ben sana hem deli,
Hem divane iken,
Etrafında sürekli pervaneyken,
Bayram sabahını bekleyen,
Çocuklar gibi seni beklerken,
Sen bana küçük bir ümit veremez misin?
En azından ''belki bir gün'' diyemez misin?
Hiç olmazsa hatır için,
Bu kadarını söyleyemez misin?
Biliyorsun,
Bir gün güneş bile tersten doğacak.
Biliyorsun,
Dağlar ufalanacak,
Toza toprağa karışacak.
Sen de yaşlanacaksın sevgili,
Elin yüzün buruşacak.
Güzelliğin solacak.
Sendeki seni görmeyenlerin hepsi,
Yanından kaybolacak.
Bari o zaman sevgili,
O zaman beni sevemez misin?