Hep Şiiri - Feridun Eren

HEP

Sözlerin hep gibi
Gelişi güzel
Menzilinden bi haber
Yayından çıkmış bir ok gibi derbeder

Neden yüklemlerin hep öznelerinden önce kapıma dayanıyor
Haykırışlarında ünlem yok
Redifler hep kafiyesiz
Ben ise keyfiyetsizim
Kapıları açamıyorum artık
Neden
Ne kadar zorlasam da kapılar kapalı
Yüzüm ise tüm isyanları başına toplamış halde
Yıkılmış ve harap

Çok düzdün hayatımda
Serbest
Bazen vuruşların canımı kanatıyordu
Belli etmesem de yakıyordun
Etleri çöl sıcağında dağlanmış gibi
Ölüyorum
Sonra inanıyorum diye
Haykırıyorum
Dinleyen yok
Okşayan yok
Bir teselli veren yok
Kurudum
Bittim
Nede olsa
Ben seçmiştim bu hayatı deyip
Avunuyorum
On dört asırdır
Tün gecelerde
Sadece beni anlayan bir ben kaldım

Artık son kez, bana vurgulu bir cümle kur
Seni onla itham edeyim
Kendimi de onla asayım
Kalsın bende bir anı gibi
Devamlı

FERİDUN EREN