Henüz Söylenmemiş Şiiri - Emre Anlar

Gözlerimizin arasında bir göç var,
günler, tanelerini düşürerek akıyor.
mevsimler kendi gölgelerini sırtından atıyor,
biz hâlâ aynı cümlenin başında oyalanıyoruz.

Bir rüzgâr geçiyor aramızdan,
dalları eğiyor, gölgeleri kaydırıyor.
Konuşmak için uzattığım el,
her defasında biraz daha uzağa değiyor.

Ne gökyüzü uyarıyor bizi,
ne de saatlerin paslı ibreleri;
ama ben biliyorum,
henüz söylenmemiş bir sözün eşiğinde
durup kalıyoruz.