Hengâme Şiiri - Altay Taşkın

bana sorun içimdeki hengâmeyi
bulutlar kadar karayım
gözyaşlarıma direnen
ilmeklerime işlenmiş ağırlık
eylül yağmurlarında dilenen
ruhu taşıyor denizin
tenimde tuzu maviliğin
tozlanmış bir samanlıktayım
açlığı düşünemeyen
saltanatım demir gibi
ayazın derinliklerinde paslanmış
ölüm ağacını kucaklıyorum
kökleri çürümüş
beni uyutmuş ninnilerde
şimdi unutulmak vakti...