Hayatın dağı deresi olduğu ıspatla
Gözünün uğrunda duruyordu üstünde yaşadığı
Ve küçük yalpalanmaları vardı hayatın
Sırtı kendini taşıyabilecek insanların ancak
Şiddetine ve sarsıntısına dayanabileceği
Dümdüz ve sövüşkün ölüşmek değildi
Yaşamdan maksat gelip gitmek
Yakın sevgileri vardı yaşamın beyaz..mor
...hem siyah..
Rahat
Güvençli
Sevinçli...
Toprağı geniş ve toz toprak içinde bağışıklığını harman ederek
İnsan gerektir ki bütün cesaretiyle yarına bakacak kadar
Ufkunda ve ortasında olaydı günün
Hemen kendi damarından yoklayan kalbin
İnsan o insan olup
Ne kadar candan öte can olduğunu
Hemen oracıkta bileydi
Seyfi Karaca.........Kasım / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 27.11.2010 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!