Hemşir-in-em Şiiri - Seyfi Karaca

Sevda konağında üç beş gün derken
Seni haraba çalan tellerin diline öksüz düştüğüm
Sesin bir gamlı
Fısıltıların deli poyrazları bastıran tellale
Yar misin,
Sevgili mi,
Hasret vuslat çile mi..?
Kaldım gittim müebbetine tutkun
Bu sefilceler tığ tığ olup
İçerlerde yürüdüğün sızılı yolların izi kapanmaz
Kapılar açmışsın ki derin yaralarda
Ne susar, ne diner
Gönül bu...Yıllardan yılları namekana büyüten
Ne belalı şeyse bile sırra kalbi emineller bilerek
Herdaim haberli habersiz konuğum
Gökler dolusu sarhoşunu yağa yağa bir
Bu yangın denene yağmurların senin
Bir damlası olsun yetmese de hastamı avutan
Birhoşluğuma melhem çarelerin senin
Seveneller hemşir-in-esiyle bilsen nasıl nasıl
Hoşgeliyor

Seyfi Karaca...........Ekim / 10