Hemşerim Şiiri - Agah Saatmen

Yıllarca içime atmaktan bıktım
Derdimin ortağı ol be hemşerim
Yalnızlık işkence yalnızlık kahır
Ayrılık ölüme yol be hemşerim

Benimle bir kadeh içsende yeter
İki laf etmesen,sussanda yeter
Şu garip halimi anlasan yeter
Bir bardak alıpta gel be hemşerim

Bir hayal şimdi o bir düş bir anı
Kalmadı uzanıp tutacak yanı
Bir resmi var bende saklarım onu
Çıkarıp bakamam kor be hemşerim

Diyorlar herşeyin ilacı zaman
Öyleyse nedir bu içimde yanan
Oradan oraya savrulup duran
Ömrüm şu ummanda sal be hemşerim

Kaç kere doğdu gün,kaç gece bitti
Kaç mevsim değişti,kaç sene geçti
Ne bir an unuttum ne sabrım yetti
Dermanım susuz bir göl be hemşerim

Bir hasret bir ömrü böyle çürüttü
Yokluğu gün be gün kahrı büyüttü
Ne iştah bıraktı nede uyuttu
Bedenim kuruyan dal be hemşerim

Ardımdan herkes bir hikaye yazar
Kimisi hoşgörür kimisi kızar
Bu yorgun yüreğim birazdan sızar
Sende git evine yat be hemşerim