Hem Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine estin başımda kavakyelim,
Yine sızladın yüreğim, derinimde,
Yine gözümde yarimleştin düşüncem,
Ben bu gecemi nasıl geçireceğim burnum sızlayarak,
Gözlerim yaşlar içinde, nasıl geçireceğim
Böyle bir başıma dört duvar arasında?
Yine onsuz kaldım Tanrım ‘m,
Delireceğim.

Yağmur mudur, o mudur bilmiyorum, camlarımda,
Ya onun sesidir bu gelen, ya da rüzgardır,
Duyamadığım için tanıyamıyorum
Yıllardır.
Bu kapı zili o,
Bu ayaksesleri onun ayaksesleri,
Duvarlarımda, pencerelerimde, aynalarımda
Onun gözleri.

Bu saniyeler onun saniyeleri duvar saatimde,
Takvimimdeki yapraklar onun günleri,
Onun ayları,
Bu davudi yatsı ezanını o da dinliyordur
Rast makamında.
O nasıl sevgilidir ki; hem çok uzaklarda
Hem yakında.

Kim diyor ki; ben kendi kendimle konuşurmuşum,
Tıpkı bir başkasıyla konuşurmuş gibi,
Kim uyduruyor ki; ben boşluğu dinler dururmuşum
Birini dinlercesine?
Tanrı ‘m esirgesin kupkuru iftiradan.
Ben deli değilim ki;
Sadece sevdalıyım.
Hem yalnızım, hem çileliyim, hem özlemliyim,
Hem yaralıyım.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 13-14/100)