Hem öksüz hem de yetimim!

Düşündüm
Kalbimin hem yetim
Ve hem de öksüz olduğuna karar verdim

O vakit
Şöyle derinlerden
Hüznü nefeslenerek ruhuma avdet ettim

Çünkü
Nizama muhtaç nefsim
Bilinçten azade zihnim heder ediyor halimi

Nedenleri
Hissiz olan nazarları
Manadan yoksun kokuşmuşluklar üzüyordu

Cihanın
Mayası mı bozulmuştu
Hiddet ve her adavet haneler konuk olmuştu

Silahirahim
Unutulmaya yüz tutmuş
Sevgi ve muhabbet mazide arananlar olmuştu

Evladiiyal
Tüketmek haricinde
Sırnaştığı her yerde ve ahenksizce karşımdaydı

Yalnızca
Talep eden varlıktı
Varlığın inhisarından habersiz olan bir zavallıydı

Naif hasletler
Gül kokusunun emanetleriydi
Lakin nesilleri yozlaştırmak adına tuğyan “en”di

Müstezaf
Nefesler çaresizlik içinde
Kolay kurtarıcılar aramak peşinde koşan canlardı

Oysaki
Sünnetullaha aykırıydı
Akıl niye insana amadeydi, kalplerin sahibi kimdi

Bilinçsizlik
Asla bir mazeret olamazdı
Çünkü aynı insanlar hevesler, zevkler için koşandı

Düşünmek
Yitik bilginin serencamında
Aranmaya amade olan bahşedilmiş vuslattı, aşktı

Lakin şimdi
Mihmandarım çok uzaklarda
Ötelerin zamanında hasretin tadında ruhum hicranda

Gül kokmayınca
Solgunluk kalbi kurunca
Ruhum yalnızlığında sessizce hıçkırıklara boğulunca

Efendim
Geliyor özlemle aklıma
Lakin kalp bomboş olunca, şekliyet hali kuşatınca

Hicranım
Nüksediyor boylu boyunca
Efendimin kokusu halimde ruhumu hiç kuşatmayınca