Hem Mûsâ da Hem de Karun dayım Bem

Çıkıp; garip bir diyâra gelmişim
Sanki; hazîneler şarındayım ben!
Doğana ağlamış mevte gülmüşüm
Zannedersin; MÛSÂ, KARÛN’dayın ben!

Velâyet İSLÂM’dır, İMÂN’da akıl
Akıldaki sabır billûr-î çakıl
Mü’minîn ziyneti, Ihlâsa takıl
Âşk-ı mükewinât TUR’undayım ben!

İskeletim ÇAMUR, Sağ ayak NAMAZ
Sol ayağım ZEKÂT, biçâre komaz
Yaratan âşkıyla ederken niyâz
Rûhumun mâşuk’u, yârindeyim ben!

Kalktı; “RABBİM RAHMÂN’ımsın” diyerek
Esmâsına baktı gülümseyerek
Kâbil’le başlayıp kıyâmete dek
Nüksedecek olan şerrindeyim ben!

ÂDEM’e; “Melekler öğrensin” dedi
Hak’tan aldı meleklere söyledi
Anda; İblis ırkçılığ yeğledi
Ahd alıp verilen yerindeyim ben!

“ŞU AĞAÇ MÜSTESNÂ, HER NİMET SİZİN
İblis düşmanınızdır ikinizin
Yeyin, için cennet içinde gezin”
Buyurdu yâ cennet cer’indeyim ben!

O kovuldu, âdem ise cennette
Hasedinden tepinirken cinnetten
Tavus, Yılan aldanınca elbette
Cennete taşıyan zar’ındayım ben!

İlk önce; Âdem’e yaptı teşvîşi
Bildi ki; def etti “bu iblis işi”
Velâkin aldandı, aklı kıt dişi
Ayrılığın sonbaharındayım ben!

TUFÂN’da KENÂN’dım, yaptım bir hîle
O hîleyle hasret kaldım sâhîle
Peygamber evlâdı demedi, çile
Gemiye zift yapan, fırındayım ben!

EYÛBE kurt olup giren misâlî
Mancınıkta sâkin duran misâlî
HIRA’da Cibrîl’i gören misâlî
Mirâcı güzînin bârındayım ben!

Dinliyorsun meleklerin feryâdın
KUR’ÂN-I KERÎM’de müjdedir adın
Altı ay ruyâyla emri hayladın
Uyandım; Ferhatın şirindeyim ben

İSLÂM’ın zırhına sarındı isen
Düşmana ŞEYH ŞÂMİL göründü isen
Âlî şecâati büründü isen
Altın ok gümüş yat tirindeyim ben

ELLÂH’ın lütfûdur cevr’ı, cefâsı
İDRÎS’in cennette zevk-û sefâsı
ONSEKİZBİN ÂLEM’in MUSTÂFÂ’sı
ONÜÇ yıldır fazlalık pirindeyim ben

Dinle İSLAMİ der; Mübâret HIDIR
İLYÂS’la beraber deveran budur
MELHÂME-İ KÜBRA savaşınadır
İlâhî şerâit nurundayım ben