Hem Bedenim, Hem de Ruhum Üşüyor...

Bugün bir kağnıya yükledim yüreğimi;
seni ardımda bırakarak...
Ağır aksak bir yolculuk başladı,
gıcırtılı tekerlek sesleri arasında.

Güneşe doğru gidiyoruz, gündoğumuna yolculuk,
hasreti kucaklayarak.
Ardımıza bakmadan çamurlu patikalarda,
hasret yolculuğu bu.
Serpiştiren yağmur damlaları,
rüzgarı kucaklayarak yüzümüzde dağılıyor.
Kulaklarımızın, uç kısımları kızarık,
hasretin uğultusuna kapalı.

Paltomun yakasına sarılmış başım,
umursamazlık içinde.
Beynim üşüyor, alnımda patlayan sulu yel,
düşüncelerim donuyor beynimde.
Ardıma bakamıyorum, hasret orada başladı,
çamurumsu yolda ki kağnının izleri,
bir sağa, bir sola paralel ve derin,
savruluyoruz kağnıda yüreğimle birlik.

Az ileride başlayacak gurbet,
yıkılıyoruz.
Ses çıkarıyor tekerlekler gıcır, gıcır,
yüreğimin ezilişi gibi iniltiler.
Bazen bir taş tekerlekte dağılmakta,
ince bir ses, bir feryat.
Bakamıyoruz ardımıza, dağılan taşa,
yüreğim dağılmış sanki, sessiz şimdi.
Biliyoruz kağnının izleri var arkamızda;
çamurlarda, bazen derin, bazen de sığ.
Yürekteki izler akmış gibi yola,
acı veren derinlikler.

Gidiyoruz yolun sonunu göreceğiz,
gidişteki hasretli yürekle.
Ardımıza bakmadan,
ağlayan var mı diye?
Yokuş çıkıyoruz, yüreğim küt, küt atıyor,
yavaşlıyor kağnı, ruhum ürkmüş, üzgün,
yerde izler durdu,
hiç ses yok tekerleklerde.

Korkuyoruz, şaşkın bakınıyoruz,
geçmişimizi de geleceğimizi de göremiyoruz.
gözler donuk, kulaklarımızda uğultu
ve de sessiz karanlık.
Boşluktayız görünmüyor hiçbir şey,
bir şeyler oluyor sanki etrafımızda.
Yağmur duruyor, rüzgar duruyor,
hem bedenim, hem de ruhum üşüyor.

Hasret mi bitti,
yol mu?
Yol bitmez derlerdi,
hasret yok oldu.
Gidiyoruz,
bir daha görünmeyesiye,
ardımıza bakamadan, bakınamadan,
yüreğimle birlikte, sen gidiyorsun, gidiyorsun sen…İzmir-Çandarlı