Helva.. Şiiri - Canan Palabıyık

Kimsesiz yaşlı bir adamdı apartmanın bodrum katında oturan,
Uzun ince boylu birbirine karışmış bembeyaz saçlı,
Yüzünde hep vardı kirli sakalı,
Yolda yürürken korkudan kaçışırdı çocuklar,
Kimseye selam vermez asık suratlı,
Koltuğunun altında taşırdı gazeteye sarılı bir şişe rakı,
O gün yine rakısı koltuğunun altında,
Girdi bodrum katındaki sığınağına,
Masaya yaydı eski bir gazete,
Bir parça peynir ve rakı bardağını koydu üstüne,
Tam doldururken kadehi çalındı kapısı,
Şaşırdı!
Yıllardan beri bu kapıyı kimse aşındırmamıştı,
Açtı kapıyı suratı beş karış yine,
Karşısındaki üst katta oturan Haydar beyin kızı,
Yedi yaşındaki Mine........
Kükredi “bayram değil seyran değil ne var? ”,
Küçük kız korku içinde sesi titrek,
“İyi akşamlar bu gece kandil annem helva yaptı,
Sevaptır diye size de yolladı”........
“İyi tamam” uzattı kocaman ellerini kaparcasına aldı tabağı,
Kapattı Mine’nin yüzüne kapıyı sertçe,
Tabağı atarcasına bıraktı masanın üstüne,
Oturdu iskemleye çökercesine,
Tabaktaki sıcak helvaya baktı bir süre,
En son yıllar önce karısı helva yapmıştı böyle bir gecede,
Üstüne başına bulaşmasına aldırmadan,
Kederle tabağı aldı bağrına bastı,
O yediği son kandil helvasıydı...........

(09 Kasım 2004 / İstanbul)

Bu şiir, Samanyolu grubunun ve bu haftaki kelimeleri ''KEDER'' ve ''BAYRAM'' olan ''İki Kelime Bir Şiir'' aktivitesi için kaleme aldınmıştır.

Aşağıdaki isim linkini tıklayarak, bu haftanın aktivitesine katılan diğer bir arkadaşımızın şiir(ler) ini okuyabilirsiniz.

Ahmet Hakan Yılmaztürk