Gök! Benim… Geliyorum ölüm mağaralarından,
Duymaya çarpışını sahile dalgaların,
Görüyorum altın kürekli kadırgaların
Belirişlerini şafakla karanlıklardan.
Ünlüyor kralları şimdi bu yalnız eller,
Tuzlu sakalları parmaklarımı eylerdi;
Ağlıyordum. Onlar utkularını söylerdi
Ardında gemilerin uzaklaşan körfezler.
Duyuyorum boynuzların, süel boruların
Kalkışına tempo tutuşunu kürelerin;
Boğuyor gürültüyü türküsü tayfaların.
Şanlı burnunda gemilerin, coşkun Tanrılar,
O eski gülüşleriyle dövdüğü denizlerin
Yontuk, dost kollarını bana uzatıyorlar.
ÇEVİRİ: İLHAN BERK
Paul ValeryKayıt Tarihi : 24.4.2015 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şüphesiz çeviri ne kadar başarılı olursa olsun yazıldığı dildeki duygu yoğunluğu, ifade gücü, vurgu , sanat ve edebi değerini tam olarak veremez. Yine okuyucusuna yazarın edebi kişiliği, sanat yönü, dünyasını algılama ve okuyucusuna yansıtması konusunda, okuyucusuna bir fikir verebilir.
Günün şiiri ve antolojiyi tebrik ederim.
TÜM YORUMLAR (1)