Hele Ali Yokmu Şiiri - Hasan Arpaci

Bir zamanlar bende Hasan dım.
Hüseyinle arkadaş,
Fatma’yla komşu,
Ömeri de tanırdım,
Hele Ali yok mu,
Hısım bile olurduk,
Diyorsam da,
Hz Ali oğlu Hasan,
Değilim tabiki...

Bende,
Dağda,bayırda doğmuş,
Hasbel kader büyümüş,
İlk okulu bitirince,
Nüfusa kayıt olmuş,
Bazen eşek niyetine binilen,
Bazen öküz niyetine koşulan,
Bazen insan niyetine şaşılan,
Yanlışlık olmasın,
Allah’ın kulu hasanım ben...

Param pulum yok,
Evim barkımda yok,
Ayım dayım,
Kerli ferli,
Hısım,akrabam da yok.

Bakmayın,
Üniversite okuduğuma,
Yandan çarklı ameleyim,
Bazen tarlada umut olsamda,
Çok zaman pejmürdeyim...

Gerçi ben de peygamber torunuyum,
Ademle Havva’dan gelmeyim,
Bir de Allah’ın eseriyim.
Yani,
Yaratılmış mükemmelim.
Takılmayın teferruta,
Nasıl olsa öleceğim.
Sizide,
Kamyon,traktör,arabanız olmadan,
Aynı mekanda göreceğim.

Hasan Arpacı,1978,Göynücek,Amasya