“Helal olsun.” Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Uzandım,
Ruhum bedenden ayrı.
Haramdan helalden uzak,
Bir ben olarak,
Bir sana ait olanlarla.
Masumdum belki de, tertemiz.
Yakındım olamadığım kadar.
Bir şiirlerimin kalemi yoktu elimde,
Bir de deniz gözlerim.
Bazen sıcaklığında ısındığın nefesim de kesilmişti ama,
Bedenim seninleydi ya.
Hem gevezeliğimden de sıkılmazdın böylece,
Kavga etmek zorunda da kalmazdın saçma sebeplerden.
Aklını zorlayacak sözler duymamak,,
Zor durumda kalmamak, gerçeklere kızmamak,
Hayallere dalmamak;
Güzel şeylerdi.
Tepki bile veremeyecekti sana,
Kızsan, bağırsan nedenini soramayacaktı nasılsa.
Dönüp gitsen dur diyemeyecekti.
Ve döndüğünde mutlaka bekliyor olacaktı.
Bir kusuru olacaktı sessizliği…
…
Kalabalıktan bir uğultu yükseldi,
Yoldan gelip geçenler baktılar sesten yana,
Kiminin içi burkuldu,
Kiminin gözü doldu,
Kiminin umurunda bile olmadı.
Hayat bir şekilde devam ederken,
Aynı ses iki kez daha duyuldu boynu bükük kalabalıktan;
“Helal olsun.”