Helal Şiiri - İlknur Keskin

sevdiğin bir kız vardı
kimi zaman bakkal
kimi zaman çırağı
koşsun diye
merdiven altına
balkona çıkardı

eğilirdi
gören görürdü
çırak koşardı
bakardı
şaşkındı
elleri titrerdi
gözleri fırlardı
toparlanırdı
koşardı
siparişi alırdı
dükkana fırlardı

çırak severdi
bakkal severdi
mahalleli severdi
kızı sevenlerin sayısı
günden güne artardı

günler geçerdi
aylar geçerdi
yıllar geçerdi

günlerden bir gün
aylardan bir ay
yıllardan bir yıl
çırak zili çaldı
kız kapıya koştu
elinde kırmızı gül
kız tuhaf oldu
rengi attı
elleri beyazladı

kapının tokmağında
kaldı kızın kolu
çırak duruyordu
elindeki gülü
kıza vermek istedi

kız aldı gülü ve 'sağol' dedi
'sağol' dedi diye
tekrarladı çırağın beyni
sadece dedi 'sağol'
o kadar
çırak toparlandı
'sen de sağol' dedi
bunca zaman.
helal et hakkını
'helal olsun' dedi kız
helalleştiler.

kız evlendi gitti
mahalle tenhalaştı
kızın sevenleri
günden güne azaldı.