Hediye Almayı Özledim Şiiri - Ömer Dalman

Neyi özledim biliyor musunuz
şu -plazalaşmış- şehir hayatımda?

birilerine, yakın bir arkadaşıma
-hiçbir hesap yapmadan- hediye almayı,
ona kurye ile göndermeyi,
sevindirmeyi! ..

erkek-kız fark etmez
insan olsun yeter! ..

günden güne
aysonunu çıkartmanın peşinde
saatleri kovalarken,
internet bankacılığında dolaşmaya
hesap makinesiyle dakikalar geçirmeye ara verip
en azından bir alışveriş sitesine girip
o hediyeyi
sadece -arkadaşım- diye, ona seçmeyi
ve ansızın kapısına gelecek şekilde
onu sipariş etmeyi özledim.

kahretsin!
bu kadar da muhtaç hale geldim mi ben
bu kadar sevindirme açlığına mı düştük
biz 'şehir insanları'? !

Neyi özledim biliyor musunuz
şu -plazalaşmış- şehir hayatımda?

birilerinin hala 'benim için özel' olmasını
o küçük hediyeyi o'nun için satın almayı...

(Haziran 2006)